- No niestety... - westchnąłem i pogłaskałem Axela po jego puszystej sierści. - Ale kto wie, może promieniowanie się zmniejszy, stwory znikną a my będziemy mogli wyjść. Lecz wtedy, już nic nie będzie takie jak dawniej. Na powierzchni wszystko jest zniszczone.
- Byłeś tam? - nie zmieniała tonu głosu.
- Jestem Stalkerem, często tam chodzę. - odpowiedziałem.
- Widziałeś kiedyś zmutowanego? - spytała, kiwnąłem głową. - Jak on wygląda?
- Cały czarny. Wydawać się może że nie ma oczu, ale nich to cię nie zmyli, widzi wszystko dookoła siebie i w promieniu około 2-3 kilometrów. Cały jest pokryty czarną mazią, jak by smołą. Pełzają i zostawiają za sobą ślady, zupełnie jak ślimaki. - wyjaśniłem.
Vanessa?
