Domyśliłam się, że była to opowieść... o nim. Chłopak ledwo powstrzymywał się od płaczu. W końcu odszedł gdzieś dalej w cień. Bez namysłu poszłam za nim. Usłyszałam jak krople łez upadają na ziemię. Przeciw dał oczy wierzchem dłoni starając się przestać. Jednak bezskutecznie. Powoli stanęłam naprzeciwko niego. Tamta ściana... To było miejsce gdzie ich zabito. Westchnęłam cicho. Bez słowa zbliżyła się i go przytuliłam. Cały drżał. Potrzebował tego.
- No już... Wypłaca się, daj ujście emocjom... Zobaczysz że zrobi ci się lepiej... - wyszeptałam.
Czułam bicie jego serca i jak po chwili również mnie przytula.
Kai?
